Geceyi ayrı bir severdi çocuk.Çok düşünürdü,ama en çok da geceleri.Hem de hiçbirşeyi atlamazdı o zaman,gündüzleri yaptığı gibi.O gün yaptığı şeyleri düşünürdü,tekrar tekrar başa sarardı aklında gününü.Baştan sona... Baştan sona... Hiçbirşeyi atlamamak için... Ve bunu her yaptığında, o , koşarak çıkardı aklında saklandığı yerden. Sonra bırakırdı yaptıklarını düşünmeyi çocuk. Yapamadıkları ağır basardı artık düşüncelerinde . O'ndan nefret etmek isterdi,nerden de gelmişti ki? Yine aynısını yapmıştı ,yine gelmişti işte bir yerlerden.
Kendini zorladı,bugünü düşündü tekrar. Sonra içi sızladı,o yoktu işte, bugün de yoktu.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder