Şu boşluk duygusunun bana hissettirdikleri ne garip. Çok mutlu oluyorum bazen birşeye,ve sonra o boşluk duygusu gelip içime oturuyor. Mutluluğumdan birşey götürmüyor,ama onu bastırmaya çalışıyor. Belki de bana bu kadar mutlu olmayı yakıştıramıyor.
''Yapman gerekenleri yaptın mı da bu kadar mutlusun sen çocuk?''
Arkadaşlarımlayım.Gülüp eğleniyoruz.O hep orada.Beni bekliyor,zayıf bir anımı.Ama beni asla üzemiyor,amacı da bu değil zaten.Yapmam gerekenleri hatırlatıyor bana,bu yüzden mutlu bile ediyor beni diyebilirim.Ama bazen de bir bıkkınlık veriyor.Yapmam gerekeni yapabileceğimden şüphe duymama neden oluyor.İşte o zamanlar sevmiyorum onu.Bıkıyorum herşeyden,isyan ediyorum.
Sonra daha sıkı çalışmaya başlıyorum
Bu duygu beni içten içe tehdit ederek beni motive ediyor.
Aslında düşündüm de... Onu çok seviyorum !
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder